Een belangrijk uitgangspunt is de gulden snede: de verdeling van een lijnstuk in twee delen in een speciale verhouding. Bij de gulden snede verhoudt het grootste van de twee delen zich tot het kleinste, zoals het gehele lijnstuk zich verhoudt tot het grootste. Die als ideaal beschouwde verhouding komt vaak voor in de klassieke architectuur, de schilderkunst en ook in de natuur; en dus ook het innerlijk groei-proces van de mens verloopt via een natuurlijke evolutie.

Toch is het vaak kenmerkend voor kunst dat ze de realiteit overstijgt of er iets aan toevoegt. In die zin kunnen we de intuïtieve beelden en de abstacte vormgeving van fossiele amonieten en de nog levende nautilus met hun steeds terugkomende spiralen beschouwen als symbool voor de evoluerende en bezielde mens. De expressie van het innerlijke ‘zijn' van de mens komt dan tot uitdrukking via deze symbolische vormen en intuïtieve beelden.

De nautilus en de ammoniet, vanaf 1999 een steeds vaker terugkerend thema, zijn de laatste jaren in mijn doeken geëvolueerd naar spiralen, die staan voor ‘evolutie'.
Mijn geïnspireerde doeken, art-in-spirit, zijn een weerspiegeling van mijn 'zijn'. In mijn laatste werken beeld ik de innerlijke mens uit, vanuit het perspectief van de 'ziel'.

Een filmpje over de nautilus:

Een man vindt een fossiele ammoniet: